De hik

‘Prada, zegt u?’ We volgen Emmanuel op zijn erf. Voor het beeld: Emmanuel is een wijnboer zoals een wijnboer in Frankrijk hoort te zijn. Een bonvivant met pretogen en al even dikwandig als de champagneflessen in zijn kelder. De hond des huizes, Prada dus, is even wennen. Het gaat om een kuithoge Yorkshire terriër met lila haarspeldje. Ze hebben nog een andere hond, laat ik mij vertellen als we afdalen naar zijn wijnkelder. De hond heet Chanel. Ooit waren ze met zijn drieën, maar Yves Saint Laurent – ik verzin even een naam – heeft niet lang over het erf mogen kwispelen.

Enfin. De kelder. We moeten straks niet schrikken. ‘Ergens kan een kikker zitten’, waarschuwt Emmanuel. De amfibie is ooit zijn kelder ingelopen en zit nog altijd ergens tussen de eikenhouten vaten. Totaal verdroesemd, vrees ik. Heel even denk ik hem te horen kwaken. Ik ben het echter zelf, met hoe kan het ook anders na vijf dagen wijn proeven in Frankrijk: de hik. Water drinken met een rietje, terwijl je je pinken in je oren steekt, zeggen ze. Maar wat is een rietje ook alweer in het Frans?