Ik wilde maar één ding: drugs!

Ze is 25 jaar verslaafd geweest, was vijf jaar dakloos en werkte jarenlang als prostituee op de Wallen. Wie met haar mee wandelt tijdens een stadswandeling van Amsterdam Underground – een initiatief van De Regenboog Groep – krijgt alles te horen. Goudeerlijk is ze. ‘Ik ging heel ver voor drugs’, aldus Sonja Groot Obbink (49), ‘tot aan het rippen van toeristen.’

‘In het begin van de wandeling is iedereen meestal muisstil. Daar word ik onzeker van. Dan denk ik dat ik het niet goed doe. Van mijn moeder, die ook verslaafd was, hoorde ik als kind altijd dat ik nergens voor deugde. Ik had zelfs nooit geboren moeten worden. Na afloop van de wandeling krijg ik juist heel veel complimenten en onderweg stelt iedereen steeds meer vragen. Bekenden kom ik ook tegen. ‘Hé Son!’, hoor ik dan. Iedereen krijgt van mij een knuffel. Ook daklozen. Ik weet hoe fijn dat is, want ik ben zelf van 1998 tot 2004 dakloos geweest. Misschien is iedereen in het begin van de wandeling ook wel zo stil, omdat ik dan mijn levensverhaal vertel.

Met vallen en opstaan ben ik afgekickt

Ik ben 25 jaar verslaafd geweest aan coke, heroïne en pillen. Ik heb als prostituee gewerkt en heb jarenlang drugs gesmokkeld vanuit Colombia. In de jaren negentig ben ik gepakt in Frankrijk, terwijl ik vijf maanden zwanger was. Mijn dochter is in de gevangenis geboren en door een soort tante van me meegenomen naar Nederland. Na 2,5 jaar kwam ik vrij. Het was heel erg wennen weer in Amsterdam. Ik wilde eigenlijk maar één ding: drugs! Ik deed daar alles voor, tot aan het rippen van toeristen. Vooral Amerikanen zijn een makkelijk slachtoffer. Zeker als ze dronken zijn. Dan liet ik ze vooraf betalen en nam ik ze mee naar seksvideocabine’s met zo’n gordijntje. Ik zei dan dat ik mijn werk niet kon doen, omdat we elk moment betrapt konden worden. Amerikanen zijn als de dood om betrapt te worden. Ik was echt vies streetwise in die tijd. Ik heb me ook weer laten overhalen om drugs te smokkelen. Hoe dom kun je zijn. Dat ging een paar keer goed, maar in Frankfurt ben ik betrapt door drugshonden. Tja, weer vastgezeten natuurlijk. Toen ik na 20 maanden vrij kwam was het hek van de dam. Ik ging nóg meer gebruiken. Tot ik in 2007 bij een paar mannen in de auto ben gestapt en ben verkracht in Osdorp. Dat was voor mij de druppel. Met vallen en opstaan ben ik afgekickt. Inmiddels zie ik mijn dochter weer. Ze is zestien. Ze vergeeft me alles. Zo mooi. Ik heb sinds kort ook een eigen woning. Met een slaapkamer! In het weekend trakteer ik mezelf op de bank in de huiskamer. Dat zit zo… Ik heb jarenlang op de bank geslapen bij het Leger des Heils. Je kunt vanaf de bank alles beter overzien, dat geeft me een veilig gevoel.’

Opdrachtgever: De Regenboog Groep, Amsterdam

Foto: Martijn van den Griendt