Lange tijd had Karel Melis (28) moeite met keuzes maken. Nu weet de oud-gymnasiumleerling eindelijk wat hij wil: automonteur worden. De gratis training Werk aan je Toekomst van De Regenboog Groep gaf het laatste zetje.
Zijn omgeving moest even wennen. Automonteur? Vind je dat niet een beetje zonde? Op zijn achttiende kwam hij naar Amsterdam om economie & business te studeren. Hij werd zelfs lid van het corps, een idee van zijn vader. Beide waren geen succes. Hij stopte niet alleen vroegtijdig met het corps (“verschrikkelijk”), maar ook met zijn studie (“te theoretisch”). Het werd een nieuwe studie: computer science. Zijn omgeving knikte begripvol. Computers, dat was écht iets voor Karel. Maar automonteur!?!
“Tijdens de training zie ik mensen anders naar zichzelf kijken. Met meer zelfvertrouwen”
Tjitske Kooistra, Coördinator Op Eigen Kracht
Tjitske Kooistra kent Karel als deelnemer aan de training Werk aan je Toekomst. Samen met Karianne geeft ze deze gratis training van De Regenboog Groep, die bestaat uit vijf bijeenkomsten. “Ik zie mensen tijdens de training anders naar zichzelf kijken. Met meer zelfvertrouwen. Vooral de vierde bijeenkomst, waar we een speeddate organiseren, geeft de deelnemers een boost. Karel is een mooi voorbeeld. Hij is een enthousiaste en actieve deelnemer.”
De training is bedoeld voor mensen die graag (weer) aan de gang willen, of die bijvoorbeeld vanuit dagbesteding vervolgstappen willen zetten, maar niet weten hoe dit aan te pakken. Ieder heeft zijn eigen vertrekpunt. Karel is slim, praat makkelijk over zichzelf, heeft veel vrienden en heeft na het gymnasium twee studies gedaan. Op het eerste oog een jongen die alles prima zelf kan regelen. Maar dan blijkt dat hij nog niet alles heeft verteld.
In Amsterdam begon ik psychische klachten te ontwikkelen
Karels verhaal begint in de laatste groep van de basisschool. Zijn ouders gingen verhuizen naar Den Haag. Het leek ze handiger als hij nog even in Amersfoort bleef, dan hoefde hij niet op het laatste moment van basisschool te wisselen. De buren wilden hem wel in huis nemen zo lang. “Het waren een beetje hippieachtige buren”, vertelt hij. “Wat ik rook was wierook. Althans, dat dacht ik. Tot ik begon te blowen, toen viel het kwartje.”
Op de middelbare school ging hij experimenteren met andere drugs. “Ik kocht het nieuwste van het nieuwste op druggebied online. Mijn ouders waren ondertussen gescheiden en hadden niet veel zicht op me. Dat bleef zo toen ik in Amsterdam ging studeren en psychische klachten begon te ontwikkelen.”
Ik miste een vaderfiguur en zocht troost
“Ik voelde me depressief. Tegelijkertijd bleef ik drugs gebruiken. Nadat ik mezelf op een keer had gesneden en daar heel erg van schrok, heb ik me bij de huisarts gemeld. Hij verwees me door naar een psycholoog. Dat was in het begin helpend, maar ik was niet helemaal eerlijk, daarom was er geen echte vooruitgang. Wat ik achterhield, was mijn druggebruik. Toen ik dat eenmaal had opgebiecht, ben ik naar de Jellinek verwezen.
Daar leerde ik dat mijn druggebruik te maken had met een onderliggend probleem: ik miste een vaderfiguur en zocht troost. Door me in de magische wereld van drugs te begeven hoefde ik niet in de gewone wereld te zijn, waarin ik moest studeren en werken aan mezelf. Aan de echte wereld was ik niet toe. De drugs werkten als een soort dekentje voor ‘het verwaarloosde kind’ dat diep van binnen zat. Ik bleef ook maar hulp zoeken. Misschien ook omdat ik een leidraad miste in mijn leven. Bij Care2Change raadden ze me aan een test te doen voor autisme. Dat blijk ik inderdaad te hebben. Het mooie is dat ik nu weet hoe mijn hersenen werken. Ik kan slecht prikkels filteren en zit veel in mijn hoofd. Ik heb oog en gehoor voor detail, zeg maar. En wat ging ik doen? Studeren! Zat ik nóg meer in mijn hoofd. Het lukte niet, ik ben gestopt.”
Ik kan niet wachten om aan mijn opleiding te beginnen
“Nu werk ik bij Gall & Gall. Dat bevalt goed, maar uiteindelijk wil ik toch meer uit mijn leven halen. Op internet kwam ik de training Werk aan je Toekomst tegen. Eerlijk gezegd was ik een beetje therapiemoe, maar deze training was anders, meer praktisch gericht. Het sloot helemaal aan bij mijn zoektocht. Ik ging economie studeren, naar het corps, computer science doen. Allemaal niets voor mij. Wat ik wél wilde? Wie ik was? Ik had geen idee. De training heeft me veel geleerd. Bijvoorbeeld dat ik een veel te negatief zelfbeeld heb. Maar wat ik vooral heb meegekregen is dat ik naar mezelf moet luisteren en naar niemand anders. Op 2 september begint mijn opleiding tot automonteur, ik kan niet wachten om te beginnen. Dit is wat ik wil, lekker sleutelen aan auto’s. Een jongensdroom.”
Tekst: Nicolline van der Spek I Fotografie: Merlijn Michon
Geplaatst op de website van De Regenboog Groep, 2024