Spraakmakende film van Luis Buñuel met de bloedmooie Catherine Deneuve als de Parijse huisvrouw Séverine die zich verliest in haar masochistische seksuele fantasieën. Op een dag besluit ze in een bordeel te gaan werken, maar alleen tijdens de kantooruren van haar man. Omdat ze maar tot 17uur werkt wordt ze ‘Belle de Jour’ genoemd. Droom en werkelijkheid lopen zozeer door elkaar dat zelfs de maker op het laatst niet meer wist wat hij nu aan het draaien was: een droom of de werkelijkheid. Verwacht geen goedkope blinddoek-SM á la Vijftig Tinten Grijs, eerder poëtisch surrealisme op z’n Buñuels. Het is bovendien 1967! Meest shockerende destijds was het besef dat ook keurige bourgeois vrouwen over seks fantaseren. Classic!
