Sandra’s zusje (26) is al vijf jaar verslaafd aan GHB. De zussen hebben van jongs af aan een sterke band. Sandra (32) wil dan ook maar één ding: dat haar zusje afkickt. Het loopt telkens anders. Loslaten lukt niet.
“Van het woord ‘loslaten’ gaan mijn haren trouwens recht overeind staan. Ik wil mijn zusje helemaal niet loslaten. Ik wil dat het goed met haar gaat, al durf ik soms niets meer te hopen. Afgelopen zaterdag was ik jarig. Mijn zusje liet niets van zich horen. Ik vind het helemaal niet erg als iemand mijn verjaardag vergeet, maar in het geval van mijn zusje ligt het anders. Geen contact betekent dat het slecht met haar gaat.”
Redden
Een paar jaar geleden heeft het broertje van Sandra hun zusje een keer aangetroffen toen ze een psychose had van de GHB. “Ze stond in de tuin en deed zo vreemd tegen hem dat hij sindsdien lastig over de verslaving praat en afstand heeft genomen van de verslaving. Sindsdien hebben ze weinig contact met elkaar. Ook ik ben me rot geschrokken, maar anders dan mijn broer heb ik me juist volledig op mijn zusje gestort. Haar verslaving nam helemaal bezit van me. Ik voelde me schuldig, ik schaamde me. Maar ik was vooral boos. Boos op de GHB. Ik was ook boos op de zorg, totdat ik vorig jaar haar dossiers had opgevraagd en begon te lezen. Ze bleek al jaren hele goede mensen om zich heen te hebben gehad.
Hulp
“Binnen mijn familie praten we er niet gemakkelijk over. Tegen mijn vrienden kan ik er wel over praten, maar ze kunnen natuurlijk niet meer doen dan luisteren. Ze leven met me mee, maar echt voelen wat ik voel, kunnen ze natuurlijk niet. Ik voel me daarom soms eenzaam. Tegelijkertijd voelt het als rouwen. Ik ben mijn zusje kwijt. Althans het kleine, schattige zusje van voor de GHB.
Via de Jellinek kwam ik Herman tegen. Ik was naar een bijeenkomst gegaan bij de Jellinek voor mensen met verslaafde familie. Na afloop kwam Herman naar me toe en zei dat ik bij De Regenboog Groep terecht kon voor individuele coaching. Dat heb ik gedaan.
Herman heeft een zachte energie, die ik erg prettig vind. Hij luistert zonder te oordelen. Door hem heb ik geleerd mezelf beter te begrenzen. Ik kan mijn zusje niet redden. Dat heb ik inmiddels geaccepteerd. Ze moet het echt zélf doen. Ik kan alleen maar van haar houden. Regelmatig stuur ik een appje waarin ik schrijf dat ik van haar houd. Soms duurt het dagen voordat ze mijn appje heeft gelezen. Ik ben dan zo opgelucht als ik die twee blauwe vinkjes zie staan.”
Mensen verwarren loslaten met in de steek laten
Partner- en familieondersteuning
Herman Pasveer is coach bij Partner en Familieondersteuning binnen De Regenboog Groep. “De belangrijkste tip die wij mensen meegeven is: draai de aandacht naar jezelf en minder naar de ander. Dat lijkt heel simpel, terwijl dit in de praktijk nogal eens een hele ingewikkelde klus is. Wat wij proberen is mensen inzicht geven in hoe zijzelf omgaan met de situatie. Wat zorgt er nou voor dat je zo boos bent en je zo verantwoordelijk voelt? Wat zit daar achter? Mensen willen graag loslaten, maar durven het niet. Ze verwarren loslaten met in de steek laten. Zeggen: laat je kind toch los of laat die vent toch gaan met zijn verslaving, voegt niets toe. Dat horen ze al van iedereen! Daar gaan mensen alleen maar van op slot.”
Sandra is een pseudoniem; dit artikel is verschenen in Meeleven juni 2017. Foto: Free Images en voor illustratief gebruik.