“Iedereen zou het gesprek moeten aangaan over gender, want ik ben ervan overtuigd dat praten over gender voor iedereen goed is, ook voor mensen van wie de genderidentiteit overeenkomt met het geboortegeslacht, de cis mensen. Praten over gender werkt bevrijdend. Ik heb regelmatig gesprekken met vrouwen die zeggen: ik ben wel vrouw, maar voel me geen meisje-meisje. Ook weet ik zeker dat er genoeg mannen zijn die hun zachte kant wat meer zouden willen omarmen, maar dat niet durven vanwege de gendernormen. Door over gender te praten wrik je het traditionele hokjesdenken los, tegelijk legt het iets bloot wat ten grondslag ligt aan gendernormen, namelijk seksisme, waar iedereen mee te maken heeft. Ik merk het verschil dagelijks, nu ik door de buitenwereld als man gezien wordt. Ineens word ik veel serieuzer genomen. Ook heb ik gemerkt dat mensen geneigd zijn sneller aan de kant te gaan dan vroeger. En als ik ergens ben met mijn vriendin, dan praten mensen met mij, niet met mijn vriendin.
Ik ben non-binair, maar in wezen ben ik natuurlijk gewoon Tijn
Ik was veertien toen ik voor het eerst verliefd werd op een meisje, daarmee kwam er iets meer duidelijkheid in mijn zoektocht naar mijn seksualiteit. Toch klopte het voor mijn gevoel nog niet helemaal. Pas later las ik over transpersonen en non-binaire identiteiten. Dat resoneerde met me. Ik dacht: dus dít is wat ik al die tijd heb gevoeld. Voor mijn familie en vriendin kwam het niet als een verrassing en zelf ben ik er heel open in. Ik ben non-binair. Dat is wat ik zeg als mensen ernaar vragen, maar in wezen ben ik natuurlijk gewoon Tijn. Met de term ‘non-binair’ hoop ik iets duidelijk te maken voor mensen die weinig weet hebben van mijn wereld. Helaas vinden sommige mensen de term juist lastig en roept het ongemak op, omdat het beeld dat ze hadden van de wereld, het man-vrouwbeeld, kantelt. Er wordt geklaagd over de vele labels, de letters in lhbtiq+. Door al die termen moeten we wel heel erg op onze tenen lopen, hoor je dan, want voordat je het weet gebruik je de verkeerde pronouns, maar wij, genderdiverse mensen lopen áltijd op onze tenen, omdat we niet binnen de norm passen. Dat er mensen zijn die zich weigeren te verdiepen in mensen zoals ik en mij niet als volwaardig zien, is een ongemakkelijke realiteit. Ik verlies menselijkheid, maar cis mensen verliezen niks. Met dat ongemak moet ik zien te leven en dat wil ik niet. Ik ben activist en gebruik mijn persoonlijke ervaringen en de gevoeligheden in de samenleving rond gender in mijn theatervoorstelling en op mijn instagram-account.
De wereld wordt voor mijn gevoel steeds harder
TijnBlijftZacht, zo heet mijn Insta-account, omdat ik heel erg geloof in de kracht van zachtheid. Alles begint met empathie, met begrip. In mijn ideale wereld kijkt iedereen met een zachte blik naar de ander. Ik heb het op mijn borst getatoeëerd: Empathy & kindness. Het is mijn lijfspreuk geworden, ontstaan omdat de wereld voor mijn gevoel steeds harder wordt. Ik blijf zacht en zonder mezelf nu een rolmodel te willen noemen, merk ik dat ik veel mensen zich in mijn verhaal herkennen.”
Tijn de Jong (29) komt uit Den Bosch, is theatermaker, acteur en activist. Volg Tijn op instagram @tijnblijftzacht
Door: Nicolline van der Spek, gepubliceerd op de website van het Humanistisch Verbond. Foto: Roos Klijn .