Daar staat ‘ie dan, mijn eerste bolleke na twee dagen Antwerpen. Er zit geen enkele vijf in de klok, maar na een wolkbreuk ga je rennen. Voordat ik het wist stond ik aan deze toog. Zo’n fijne donkere met de look & feel van de jaren tachtig. Laat ik zeggen dat het Braziliaans Brutalisme voor de verandering even heel ver weg is.
Bij Braziliaans Brutalisme moet je denken aan design: lichte kleuren en ruw beton. Dit gecombineerd met groene toetsen. Planten dus. Veel planten. Te midden van al die planten klap je je laptop open, laat je je baard groeien en bestel je een dubbele latte.
Op het Mechelseplein doen ze niet aan design. Hier bestel je ‘n bolleke. De barman zet dan ook automatisch de tapbeweging in zodra de volgende klant zich meldt. De klant had echter graag een kopje thee gelust.
Het complete meubilair zucht.
“Heeft u ook melk?” vraagt de klant.
“Staat op tafel,” klinkt het nors.
Van de weeromstuit giet de klant het halve flesje melk in zijn thee. Daarna begint hij als een malle te roeren, waarmee hij onbedoeld zijn eigen latte creëert.